Jezabel to postać biblijna ze Starego i Nowego Testamentu. Pojawia się w różnych czasach historycznych. Warto zwrócić na nią uwagę, ponieważ prowadził ją mocny duch. Mordowała ludzi, działała przeciwko Bogu, wprowadzała fałszywe kulty baala i aszery.

Dlatego sprawdźmy, czy duch Jezabel działa w naszym otoczeniu.

Kim była Jezabel w Starym Testamencie?

Jezabel była córką Etbaala, króla Sydonu. Wywodziła się z pogańskiego rodu fenickiego. Była wychowana w tradycjach kananejskich, czcząc baala i aszerę.

Jezabel wyszła za mąż za Achaba, króla Izraela. Achab był królem północnego królestwa Izraela.

Achab jest opisywany w Biblii jako król, który „czynił to, co złe w oczach Pana, bardziej niż wszyscy, którzy byli przed nim” (1 Krl 16,30).

Jego związek z Jezabel wprowadził do Izraela kult baala i aszery. Z jej inicjatywy wzniesiono świątynię i ołtarz dla baala w Samarii. Małżeństwo Achaba z Jezabel było nie tylko aktem politycznym, ale także duchowym zagrożeniem dla narodu wybranego, ponieważ wzmocniło bałwochwalstwo i odwróciło uwagę Izraelitów od czci jedynego Boga JHWH.

Jezabel chce zabić proroka Eliasza

Jezabel była kluczową postacią wprowadzenia kultu baala do Izraela. Jej wpływ na męża, króla Achaba, był znaczący – to za jej sprawą wzniesiono ołtarz Baala w Samarii oraz sadzono słupy Aszery, co było sprzeczne z prawem Mojżeszowym. Prorocy JHWH byli prześladowani i zabijani z jej rozkazu (1 Krl 18,4).

Prorok Eliasz sprzeciwiał się temu bałwochwalstwu. Konflikt między nimi przybrał na sile podczas suszy, którą Eliasz ogłosił jako karę od Boga za odstępstwo Izraela (1 Krl 17,1). Gdy susza trwała, Eliasz wezwał króla Achaba, czterystu pięćdziesięciu proroków baala oraz czterystu proroków aszery na górę Karmel, aby rozstrzygnąć, kto jest prawdziwym Bogiem (1 Krl 18,19-20).

Na górze Karmel doszło do spektakularnego starcia. Eliasz rzucił wyzwanie prorokom baala i aszery, aby przygotowali ofiarę i prosili swojego boga o zesłanie ognia. Gdy baal nie odpowiedział, Eliasz modlił się do JHWH, który zesłał ogień, pochłaniając ofiarę. Ten cud udowodnił Izraelitom, że JHWH jest prawdziwym Bogiem, a prorocy fałszywych bogów zostali zgładzeni:

„Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia baala od rana aż do południa, wołając: O baalu, odpowiedz nam! Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Zaczęli więc tańczyć [przyklękając] przy ołtarzu, który przygotowali. Kiedy zaś nastało południe, Eliasz szydził z nich, mówiąc: wołajcie głośniej, bo to bóg! Więc może zamyślony albo jest zajęty, albo udaje się w drogę. Może on śpi, więc niech się obudzi! Potem wołali głośniej i kaleczyli się według swojego zwyczaju mieczami oraz oszczepami, aż się pokrwawili. Nawet kiedy już południe minęło, oni jeszcze prorokowali aż do czasu składania ofiary z pokarmów. Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi, ani też dowodu uwagi” – 1 Królewska 18:26-29.

„Eliasz zaś im rozkazał: chwytajcie proroków baala! Niech nikt z nich nie ujdzie! Zaraz więc ich schwytali. Eliasz zaś sprowadził ich do potoku Kiszon i tam ich zabił” – 1 Królewska 18:40.

Gdy Jezabel dowiedziała się o śmierci proroków baala, wściekłość ją zaślepiła. Przysięgła, że zabije Eliasza:

„Wtedy Izebel wysłała do Eliasza posłańca, aby powiedział: Chociaż ty jesteś Eliasz, to jednak ja jestem Izabel! Niech to sprawią bogowie i tamto dorzucą, jeśli nie postąpię jutro z twoim życiem, jak [się stało] z życiem każdego z nich”.
„Wtedy <Eliasz> zląkłszy się, powstał i ratując się ucieczką, przyszedł do Beer-Szeby w Judzie i tam zostawił swego sługę, a sam na [odległość] jednego dnia drogi poszedł na pustynię. Przyszedłszy, usiadł pod jednym z janowców i pragnąc umrzeć, rzekł: wielki już czas, o Panie! Odbierz mi życie, bo nie jestem lepszy od moich przodków” – 1 Królewska 19:2-4.

Śmierć Jezabel

Śmierć Jezabel była wypełnieniem Bożej zapowiedzi przekazanej przez Eliasza. Po śmierci Achaba, synowie kontynuowali dynastię, ale Bóg postanowił całkowicie wyniszczyć ród Achaba z powodu ich bałwochwalstwa i grzechów.

Z rozkazu JHWH, prorok Elizeusz wyznaczył Jehu na nowego króla Izraela. Jezabel przebywała w mieście Jizreel. Gdy Jehu przybył do miasta, Jezabel, świadoma swojego losu, próbowała ratować się. Upiększyła się, nałożyła makijaż, założyła królewskie szaty i wyglądała przez okno. (2 Krl 9,30-31).

Jehu nakazał sługom Jezabel, zrzucić ją z okna. Jezabel spadła na ziemię, a jej ciało zostało stratowane przez konie. Następnie Jehu nakazał ją pochować, uznając, że była królową. Gdy poszli po jej ciało, znaleźli tylko czaszkę, stopy i dłonie, gdyż psy rozszarpały jej szczątki, zgodnie z proroctwem Eliasza:

„Również i o Izebel tak mówi JHWH: psy będą żarły Izebel pod murem Jizreel” – 1 Królewska 21:23.

„Wyszli, aby ją pogrzebać, lecz znaleźli po niej tylko czaszkę, nogi i dłonie. Kiedy wrócili i oznajmili mu, powiedział: oto słowo JHWH, które wypowiedział przez sługę swego Eliasza z Tiszbe: na polu Jizreel psy będą żarły ciało Izebeli” – 2 Królewska 9:35-36.

Jezabel z Objawienia Jana

W Objawieniu 2:20 Chrystus, zarzuca zgromadzeniu w Tiatyrze, że toleruje Jezabel, która nazywa siebie prorokinią, ale w rzeczywistości zwodzi wiernych, zachęca do niemoralności i bałwochwalstwa – podobnie jak jej starotestamentowy pierwowzór:

„Lecz mam przeciw tobie to, że pozwoliłeś kobiecie Jezabel/Jezebel, mówiąca o sobie prorokinią i naucza, i zwodzi/wprowadza w błąd Moje sługi, aby uprawiali nierząd i spożywali z ofiar składanych bóstwom. Dałem jej czas, aby nawróciła się/zmieniła myślenia z nierządu/rozpusty jej, ale nie chce nawrócić się/zmienić myślenie. Oto Ja rzucam ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą, w wielki ucisk/utrapienie — jeśli nie nawrócą się/zmienią myślenia w ich uczynkach. A dzieci jej zabiję; i poznają wszystkie zgromadzenia, że Ja jestem Ten, który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według uczynków waszych” – Objawienie 2:20-23.

Podsumowanie

Imię Jezabel to symbol manipulacji, zwodzenia i niszczenia prawdziwej wiary. To ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami i tymi, którzy próbują wprowadzić kompromisy w wierze.

To także przypomnienie, aby trzymać się tego, co jest zgodne z nauczaniem Chrystusa, a nie iść na łatwiznę lub ulegać pokusom. To, że coś wygląda atrakcyjnie, jak przystrojona w klejnoty Jezabel, nie znaczy, że jest dobre, prawdziwe, uczciwe.

Warto jest samemu czytać Biblię, szczególnie Nowy Testament i badać nauki Chrystusa. Te nauki obowiązują każdego chrystusowca, czy jak przyjęło się: chrześcijanina. Kiedy sami nie będziemy znali tych nauk, to każdy może nam zaimponować, kto mówi o Bogu.

Gdy będziemy znali nauki Chrystusa, to dostrzeżemy ducha Jezabel. Przedstawiony został w kobietach, jednak również mężczyźni mogą być pod wpływem silnych duchów zwodniczych. Sami zweryfikujemy takie osoby, pod warunkiem że zaczniemy badać nauki Chrystusa.

Dlaczego prawda biblijna jest tak ważna?

Zwróćmy uwagę na kary, jakie dostali bałwochwalcy:

1 – łoże dla Jezabel – może być to łoże boleści, choroby liczne cierpienia.

2 – osoby, które potakują takim nauczycielom, zgadzają się z nimi, również dostają karę: cierpienia, czyli wielkie trudności fizyczne i psychiczne.

3 – osoby, które stają się nauczycielami nauk Jezabel, czeka… śmierć.

Kary są nieprzyjemne, delikatnie mówiąc. Dlatego polecam Czytelniku czytać Nowy Testament i uczyć się od nowa nauk Chrystusa. Po jakimś czasie, będziesz orientował się: kto mówi prawdę, a kto kłamie.